“Gods voice will always sounds like His character” ~ Cristine Wrener
Inmiddels ben ik al 8 weken onderweg in de lecture fase van mijn DTS (Discipelschap Training School; weet je nog uit mijn eerste Blog) en in deze blog blik ik terug op de eerste 4 weken, waar ook de vlog bij hoort. De 2 maanden backpacken waren GE-WEL-DIG zoals je in mijn vorige blogs and vlogs hebt kunnen lezen. Ik was net gewend geraakt aan alles wat er komt kijken bij het backpacken. Verantwoordelijk omgaan met zowel mezelf als met mijn spullen, uitrekenen hoeveel geld ik waaraan wilde besteden, soms tegen de stroom roeien en staan achter de keuzes die ik maak omdat ik iets wel of niet wil, een hoop leren over hoe ik keuzes maak, wat mijn karaktervoorkeuren zijn en hoe ik omga met tegenslagen. Mennn… ik heb jullie nog zoveel meer toffe verhalen te vertellen en te laten zien uit Cambodja, maar die krijgen jullie later te lezen. Ik vind het belangrijker dat jullie weten wat ik NU aan het doen ben en wat ik NU leer. Ook omdat ik dacht dat ik veel leerde tijdens het backpacken, maar hier leer ik twee keer zo veel!
Waar bij het backpacken voorop stond dat ik kon doen en laten wat ik wilde, was vanaf mijn aankomst in Perth alles behalve dat het geval. Vanaf dag 1 was het duidelijk wat mijn schema was en dat ik overval verwacht werd. *slik* dat was even wennen zeg. Waar was mijn autonomie en onafhankelijkheid nou waar ik zoveel over geleerd had en wat ik zo was gaan waarderen? Het voelde als een regime met een hoop regels, ook al noemde ze dat alles natuurlijk niet zo. Misschien herken je het volgende ook wel bij jezelf, maar ik heb soms de neiging om waar ik onder autoriteit geplaatst wordt de grenzen op te zoeken en te kijken hoever ik kan gaan met mijn eigen ding doen, net als kinderen soms kunnen doen.
Maar… ik had hier tenslotte zelf voor gekozen, dus zou me ook moeten houden aan de verwachtingen die ze hadden.
Hoe ziet een week er ongeveer uit?
Bijvoorbeeld om 06:00 op het sportveld verschijnen voor morning workout! Ondanks dat het een hele opgave is om 4 dagen (ma, di, do, vrij) mijn wekker om 05:45 te horen af gaan, helpt het echt goed om wakker te worden. Van 06:25 tot 08:00 heb ik tijd om te douchen/op te frissen, te ontbijten op de basis en de dag te starten met God. Ik neem vaak van 07:00 tot 08:00 de tijd om even te connecten met wifi (facebook en whatsapp te checken) waarna ik een wat christelijke muziek op zet, mijn journal en Bijbel erbij pak en begin te schrijven en te lezen. Met name het journalen vind ik heerlijk, bijhouden wat ik mee maak en al schrijvend meer dingen ontdekken die God me wil leren. Het ontbijt, wat ik ondertussen naar binnen peuzel is wisselend, ene keer is het muesli met geroosterd brood, de andere keer is het een soort Brinta en geroosterd brood. Van Brinta ben ik niet een groot fan.
Van 08:00-08:25 hebben we ‘morning chorus’, wat eigenlijk gewoon ochtend corvee betekent. Iedereen die betrokken is bij de basis helpt 25 minuten mee om iets schoon te maken in het hoofdgebouw of in één van de andere gebouwen. Dit kan van alles zijn; van het doen van de afwas, tot het zemen van alle ramen en het schrobben van de wc’s (wat ik vaak mag doen). Vanaf 08:30-12:30 hebben we onderwijs van een spreker die over een bepaald onderwerp komt spreken. Het eerste uur hiervan is meestal of een uur van worship en soms het doen van voorbede voor Manila waar we naar toe gaan voor onze outreach. Vervolgens hebben we onderwijs met een aantal pauzes er tussen. Dit onderwijs heb ik met de hele klas van 23 studenten, variërend van 18 jaar tot 45 (!) jaar. Blijkt maar weer dat je nooit te oud kan zijn om een DTS te doen. 🙂 In de middag hebben we 2 uur zogenaamde workduties, waarbij we wat grotere klussen aanpakken waar in de ochtend bij het corvee geen tijd voor is. ’s Avonds hebben we af en toe een extra college, smallgroup (met 5 mannen) waarbij we leuke dingen doen zoals chillen op het strand, of ik heb een vrije avond. Check hiernaast het schema voor als je de draad kwijt bent!
De onderwerpen die we de eerste 3 maanden behandelen zijn:
- Week 1 – Hearing the voice of God (Gods stem verstaan)
- Week 2 – The nature and character of God (De natuur en het karakter van God)
- Week 3 – Repentance and forgivenss (Bekering en vergeving)
- Week 4 – Worship and intercession (aanbidding en voorbede)
- Week 5 – Fear of the Lord (Ontzag voor God)
- Week 6 – Authority and submission (Autoriteit en onderwerping)
- Week 7 – Spiritual warfare (Geestelijke strijd)
- Week 8 – Missions (Missie)
- Week 9 – Father heart of God (Het vaderhart van God)
- Week 10 – Lordship (HEERschappij)
- Week 11 – Evangelism (Evangelisatie)
- Week 12 – Relationships (Relaties)
Natuurlijk is er ook genoeg tijd om lekker te chillen op het strand bijvoorbeeld! 🙂 Zie de foto’s bovenaan en onderaan de blog!
Wat heb ik geleerd?
Ik wil, naast een overzicht geven van mijn bezigheden, kort vertellen wat ik de eerste 4 weken geleerd heb. Daarvoor moet ik eigenlijk helemaal terug gaan naar mijn eerste gedachten die ik had toen ik met mensen deelde dat ik misschien na mijn afstuderen niet meteen wilde solliciteren voor een baan als orthopedagoog en ze vroegen: ‘Ga je reizen?’ of ‘ga je een DTS doen?’. Ik antwoorde vaak snel dat ik nadacht om te gaan reizen, maar een DTS? Nahhhh… was niets voor mij, ook al vond ik het super dat anderen een toffe tijd hadden tijdens hun DTS. Ik had zo mijn vooroordelen erover en dacht dat het alleen voor 18 jarigen was die net van de middelbare school afkwamen. Omdat ik niet alleen een heel jaar wilde reizen maar de tijd ook wilde stoppen in het leren over God de Vader, Jezus en de Heilige Geest ging ik op zoek naar een Bijbelschool o.i.d. waarbij ik 9 maanden kon opdelen in een half jaar onderwijs en 3 maanden backpacken. Ik vond niets anders wat bij mijn wensen paste. Al biddend zei ik toen tegen God dat ik Hem toch de kans wilde geven om me enthousiast te maken voor een DTS en er voor open te staan als Hij dat wilde. Dat gebed was het begin van waar ik nu ben. Ik sprak een paar gasten die net terug kwamen van hun DTS in Perth op een conferentie waar ik was en zij zette me in vuur in vlam met wat ze deelden van hun ervaringen. Ze hadden een passie, een oprechtheid, een enthousiasme over God, YWAM en DTS die zo aanstekelijk was dat ik vanaf toen om was, ook al zou ik het op dat moment niet zo verwoorden.
Gods cruciale vraag aan mij
Enerzijds was ik dus enthousiast en benieuwd wat het me ging brengen omdat de jongens die ik gesproken had me aangestoken hadden met hun enthousiasme, maar anderzijds had ik, zeker na mijn backpackavonturen, toch nog mijn bedenkingen en vooroordelen. Zoals ik aan het begin schreef had ik ook best wat moeite om me te voegen in het schema en met de structuur na mijn vrije backpack tijd. Maar nog voordat de eerste echte officiële bijeenkomst begonnen was begon God al te spreken en vroeg Hij op een hele zachte, vriendelijke maar straight to the point manier aan me:
“Pie, mag ik je hart opnieuw zacht maken?”.
Ik wist meteen waar Hijhet over had. Mijn hart was hard geworden, mijn houding was niet goed met al mijn vooroordelen en ik kwam niet echt open-minded en bereid om te leren op mijn DTS. Eerlijk gezegd dacht ik dat ik alles al wel wist, niets meer te leren had, dat ik meer ervaring had dan de jonge leiders die hier mijn leiders waren, het anderen wel eens zou leren en merkte dat er een hoop trots in mijn hart was. Logisch dat dit me zou belemmeren om te leren in elk opzicht dat je je maar kunt bedenken. Het was dus nog zo’n gekke vraag nog niet die God me stelde. Typisch God! Echter stelde ik het antwoord op Zijn vraag uit om redenen als: ‘ik ben te moe nu om na te denken’ en bla bla bla nog wat andere slechte redenen. En God is God niet als Hij trouw is, vol geduld en genade. Want tijdens de eerste officiële meeting met de hele base (ruim 400 mensen) sprak de leider (Shirley Brownhill) van de basis ons toe en zij had het idee dat God aan ons vroeg: ‘mag ik je hart weer zacht maken?’. Je zult misschien begrijpen dat dit me aardig raakte en ik dit keer niet met slappe excuses aankwam om mijn antwoord uit te stellen en de vraag meteen beantwoorde met een volmondig ‘JA’.
De weken die daarna kwamen waren tof en onwijs leerzaam.Met name week 2 over de ‘nature and character of God’ en week 3 over ‘repentance and forgiveness’ waren echt te gek. Aan het einde van elke week op vrijdag hebben we een toepassingsmoment waarbij de spreker ons uitdaagt om het geleerde toe te passen. In week 2 hield dat bijvoorbeeld in dat we mochten nadenken over welke aspecten van Gods natuur en karakter we vaak ongeloof hebben of hem niet vertrouwen en waarin we weer opnieuw ons vertrouwen willen stellen.
In week 3 mochten we een brief naar God schrijven waarin we gewoon alles mochten noemen waar we vergeving voor wilde vragen… en geloof me… dat waren heel wat puntjes bij mij! Gedurende deze week met als thema ‘bekering en vergeving’ viel het me pas op over hoeveel zonde ik wel niet denk dat het niet zoveel uit maakt dat ik het doe. Een klein leugentje hier, een beetje roddelen daar, een beetje de ander veroordelen in mijn gedachten of woorden en een heel klein beetje toegeven aan lust kan geen kwaad toch? Wel dus! Ik heb geleerd dat bekering inhoudt dat ik 180 graden mag draaien en niet meer terug gaan naar mijn oude gedrag. Het gaat om God serieus nemen zoals in 2 Korinthiërs 7:10-11 (NIV) sprake is van goddelijk berouw en werelds berouw. Alle eindbazen in de Bijbel (lees grote helden als Mozes, Elia, Johannes de Doper, Jezus) sporen aan om tot inkeer te komen. Voor ons eigen bestwil, omdat dit ons leert om in echte vrijheid te leven! Het gaat om erkennen dat Hij beter weet wat goed voor ons is en echt Leven geeft dan ik zelf. Gek eigenlijk dat het zo simpel is maar in het dagelijks leven toch vaak zo moeilijk!
Een vliegende start dus door die ene vraag. Maar daar stopt het niet bij. In mijn volgende blog beschrijf ik hoe dit proces van God die mij vragen stelt en ik, die mag antwoorden, doorgaat. En niet zonder consequenties. Bang dat het te serieus gaat worden? Ik zal je gerust stellen… Ik ga je levendig vertellen hoe vet het 3 weken kamperen was waardoor je jaloers en verlangend naar de zon/kamperen/Australië achter je computer/smartphone/tablet zit 🙂
Trust me!
Pieter-Jan
ps. scroll over de foto’s heen voor bijschrift.
Avonturen van Pie 